۹ واقعیت دیوانه کننده در مورد خودتان که به احتمال زیاد نمی‌خواهید بدانید [قسمت دوم]
شما میتوانید بخش اول این مقاله را با کلیک بر اینجا ، از مجله اینترنتی ایران فان ،مشاهده فرمایید.
۴- معده مغز دوم شماست
تحقیقات نشان داده که نقش معده ما فراتر از هضم و پردازش غذاهاست. معده با بیش از ۱۰۰ میلیون رشته عصبی در ارتباط است و به همین دلیل محققان تصمیم گرفتند که معده را مغز دوم انسان بنامند. این سیستم کاملاً مجزا از سیستم عصبی مرکزی بوده و واکنش های رفلکسی مستقل خود را دارد که رفتار معده را کنترل می کنند. مرکز اطلاعات گوارشی اما هیچگونه عملیات فکری آگاهانه ای انجام نمی دهد اما نقش مهمی در شرایط ذهنی انسان ایفا می کند. احساس موسوم به پرپر زدن در معده یا بال زدن پروانه ها در معده در نتیجه منحرف شدن خون از معده به سمت عضلات است که هنگام احساس خطر در بدن ایجاد می شود.
در واقع گیرنده های عصبی مغز به به معده می گویند که باید تغییر رفتاری ناگهانی دهد که این شرایط در مواقع استرس و اضطراب روزمره نیز رخ می دهد. جالب این که بیش از ۹۵ درصد هورمون سروتونین که همان گیرنده عصبی مسئول ایجاد شادی و سرخوشی است در روده ها وجود دارد. باور کردنی نیست اما احساس خشم و غم را می توان با بهبود شرایط معده از بین برد. مطالعات مربوط به افسردگی مزمن نشان داده که تحریک عصب واگ (عصب ریوی معده ای) در درمان این اختلال بسیار موثر است. از این رو اگر بار دیگر حالت دلشوره و پرپر زدن در درون معده خود حس کردید بدانید که این موضوع بی دلیل نیست و به شرایط روحی و روانی شما مرتبط است.
۳- بدن انسان می تواند بدرخشد
نه تنها انسان دارای خطوط راه راه جادویی مانند گورخرهاست بلکه بدن ما به صورت زیستی قابلیت تولید نور و درخشش دارد. درست مانند کرم های شب تاب و دیگر حشرات درخشان، انسان ها نیز دارای درخششی ضعیف است که ۱۰۰۰ برابر کوچکتر از آن است که چشم ما بتواند آن را تشخیص دهد اما در واقع وجود دارد. محققان ژاپنی در سال ۲۰۰۹ تصاویر خارق العاده ای از بدن درخشان انسان ها منتشر کردند که وجود این قابلیت را اثبات می کرد. خاصیت درخشش زیستی نویی نورتابی شیمیایی است که بر اساس آن انرژی نوری در یک واکنش شیمیایی آزاد می شود.
بسیاری از موجودات زنده از این قابلیت برای زنده ماندن استفاده می کنند: اسکوئیدهای دم کوتاه از قابلیت درخشش خود برای منحرف کردن شکارچیان استفاده می کنند و برخی دیگر از سخت پوستان نیز از بدن درخشان خود در جهت جلب توجه جفت سود می برند. در انسان، مولکول های «به هیجان آمده» در ترکیب با مواد شیمیایی به نام فلوئورسان ساز ها واکنش نشان داده و فوتون تولید می کنند که باعث درخشش بدن می شود اما هیچ هدف تکاملی از این موضوع وجود ندارد.
۲- در سومین روز مرگ، آنزیم هایی که روزی غذای شما را هضم می کردند شروع به هضم بدن خواهند کرد
بدون آنزیم ها بدون شک از گرسنگی تلف خواهیم شد. آن ها اسب های زحمتکش بدن هستند که مانند یک تیم فعال از مورچ ها، غذا را به انرژی تبدیل می کنند. به عنوان کاتالیزور (پروتئین هایی که واکنش های شیمیایی را تسریع می بخشند)، هر یک از این آنزیم ها دارای کارکرد خاصی است. چند روز پس از مرگ، این آنزیم ها و باکتری های زنده موجود در معده و روده ها شروع به خوردن سلول های مرده می کنند و رفته رفته از درون میزبان خود را می خورند.
غده پانکراس حاوی مقادیر بسیاری زیادی میکروب است که این اندام را به سرعت هضم می کنند. در حالی که آنزیم ها ارگان های بدن را یکی پس از دیگری می خورند مقادیر زیادی گاز ناخوشایند تولید می کنند که باعث ورم کردن جنازه و از حدقه بیرون زدن چشم ها می شوند. به همین دلیل است که حشرات و مگس ها خیلی زود به سمت مردار جلب می شوند. این گاز چنان قدرتمند است که می تواند در عرض چند هفته و بعد از مرگ یک زن باردار، جنین را از رحم در حال خورده شدن بیرون بفرستد که از این پدیده با نام «تولد در تابوت» یاد می کنند. مشمئز کننده است! مگرنه؟!!
۱- همه ما از غبار ستاره ای بوجود آمده ایم
به یک تکه از شعری افسانه ای می ماند اما باید بدانید که این موضوع از لحاظ علمی ثابت شده است. اولین اتمی که بعد از انفجار بزرگ شکل گرفت هیدروژن بود. در نتیجه تاثیر جاذبه و گرمای فراوان این اتم های هیدروژن به هم متصل شده و هلیوم را ساخته اند و سپس با یک انفجار، ستاره ای متولید شده است. با پیر شدن این ستاره، اتم های هیدروژن هسته آن ته کشیده و بدین ترتیب گداخت با اتم های هلیوم بزرگتری شکل می گیرد که انرژی بسیاری تولید می کند. با پایان این منبع نیز ستاره با عناصر سنگین تر و سنگین تری مانند لیتیوم، بریلیوم و کربن واکنش نشان می دهد تا این که به آهن می رسد.
ابرستاره ها که ۸ بار بزرگ تر از خورشید هستند در یک رشته انفجار بسیار بزرگ موسوم به «سوپرنوا» می میرند و تمامی عناصر تازه شکل گرفته درون آن ها در سراسر کهکشان پخش می شود. برخی از این عناصر به هم چسبیده و باعث شکل گرفتن سیاره ها می شوند. در واقع این ترکیبات باعث شکل گیری همه چیز می شوند؛ از چیزی که الان در برابر چشمان شماست تا چیزی که الان به آن دست می زنید. تقریباً ۹۳ درصد از جرم بدن انسان از غبار ستاره ای تشکیل شده است: اکسیژن، کربن، هیدروژن، نیتروژن، کلسیم و فسفر.
از ترکیب این عناصر تاثیر گذار یک توپ متقارن بی نقص از سلول ها شکل می گیرد که در ترکیب با هم بدن انسان و اولین سوراخ آن یعنی مقعد شکل می گیرد. متاسفانه بسیاری از انسان ها از اولین مرحله رشد عبور نمی کنند. دفعه بعد که به ستاره ای نگاه کرده و در دل خود آرزویی می کنید بدانید که آن ستاره شاید از نیاکان ۱۴ میلیارد ساله شما باشد.
